Brandon Reti Reti itibaren Sorkuncuk Köyü, 37870 Sorkuncuk Köyü/Daday/Kastamonu, Türkiye
This is a saga, a sweeping family story that lodges in your marrow, the kind of story that makes you smile, laugh, weep, snort, chortle, sing, spread your arms wide and lay your heart wide open. With flavors tender, ribald, ironical, farcical, tragic, magical, and wondrous, Sing Them Home narrates an epic story of a family emotionally disrupted by the disappearance of their mother (and wife), Hope, in a Nebraska tornado of 1978. Hope was swept up, along with her Singer sewing machine and a Steinway piano, but she never came down. Due to the absence of her remains, all that stands in the graveyard is her cenotaph. Twenty-five years later, the three grown-up children are still trying to cope with their grief. None ever married. Larkin, an art history professor (whose work is symbolic with her loss and grief) hides behind food and refuses to "leave the ground." Gaelan is a weatherman (ah! the irony) who has only superficial, sexual relationships with women, and the youngest, Bonnie, is a virgin and garbologist. She roams after storms to look for "archival" remains of things that flew away in the tornado with their mother. And she talks to the dead at the cemetery. There is also a beloved but inscrutable stepmother, Viney, (although she never legally married their dad); a large supporting cast of unforgettable characters; ancestral Welsh traditions; and the Nebraska weather and topography, a salient ingredient in pulling the story together. The prose is beautiful and evocative as the story moves along non-linearly, but with grace. Past events are revealed gradually and build momentum as it catches up to the present. You will experience an intimate relationship with these radiant, unconventional characters and their extraordinary story. There are some themes similar to The Lovely Bones--loss, unresolved grief, isolation, the meaning of memories and the idea of home. However, Kallos' novel is richer, more sprawling and textured. John Irving comes to mind, with veins of Philip Roth, Margot Livesy, and Ann Tyler. She is an original, though--she leaves her own memorable imprint. This is no garden-variety redemption story. It exhilarates with an elixir of spiritual, metaphysical and deeply human voices, of things said, unsaid, unuttered, and forever sung. For a taste of the author's wit, poise, sensibility, and charm, read her bio on her website at www.stephaniekallos.com
For me, reading a play is kind of ”one man performance”, and totally different experience comparing to the very same play’s performance at theatre or in film form. I consider them as three different versions of one story. گفتن از شکسپیر و آثارش به تابو می ماند. کمتر کسی شهامت دارد بگوید از این یا آن اثر شکسپیر، خوشش نمی آید. یا عیب و ایرادی بر یکی از آثار او بگیرد. این واویلا بیشتر می شود وقتی انگلیسی، زبان دوم یا سومت باشد، و با ادبیات و زبان کهنه ی انگلیسی قرن شانزدهم بکلی بیگانه باشی! بهررو، منی که شکسپیر را اکثرن به زبان فارسی خوانده ام، و برخی از آثارش را در تیاتر و سینما به زبان های دیگر دیده ام، شهامت ابراز نظر ندارم. این که آثاری نظیر مکبث، تاجر ونیزی، شاه لیر، طوفان و... را بیشتر دوست داشته ام تا مثلن رومئو و ژولیت، یا رام کردن زن سرکش را، صرفن یک سلیقه ی شخصی ست. گرفتاری دیگرم آن است که هر بار اجرایی از یکی از آثار شکسپیر را دیده ام، هرچه در ذهن داشته ام، فروریخته، چرا که هر کارگردان تیاتر یا سینما، یا هر بازیگری آن را به شکلی نشان داده یا بازی کرده است، گاه بکلی متفاوت با اجرای قبلی یا بعدی. مثلن تمامی اجراهای "لارنس اولیویه" از شکسپیر، یا مجموعه ی تله ویزیونی بی بی سی و کمپانی شکسپیر، که روی دی وی دی هم موجود است، کارهایی ست درخشان با بازیگران و کارگردانانی همه شکسپیر شناس. به عنوان مثال "ریچارد سوم" با اجرای "لارنس اولیویه" بکلی قضاوتم را در مورد این نمایش نامه، در هم ریخت. با این همه دیدن هملت در چهار اجرای متفاوت، "لارنس اولیویه"، "کوزنتسف" (کارگردان و شکسپیرشناس روسی)، یا اجرای شگفت "درک جاکوبی"، و بالاخره هملت "کنت برانا"، آدم را در انتخاب، سر درگم می کند! غیر از اینها، آنچه در طول سال ها در ذهنم باقی مانده، دو اجرای شگفت "فرانکو زفیرلی" از "رام کردن زن سرکش" (با بازی "ریچارد برتون" و "الیزابت تیلور") و زیباترین "رومئو و ژولیت"ی که در عمرم دیده ام از "فرانکو زفیرلی"، یا اتللوی "اورسون ولز"، اتللوی "سر گئی باندارچوک"، و البته اتللوی "لارنس اولیویه"، یا هملت با بازی "ریچارد برتون"، هملت با بازی "کریستوفر پلامر"، هملت با بازی "درک جاکوبی"، و هملت با بازی "لارنس اولیویه" با همه ی کهنگی هم چنان درخشان اند. و فراموش نکنم عظیم ترین اجرای "شاه لیر" با بازی لارنس اولیویه را و ... اگر بهر کدام آثار شکسپیر فکر کنم، و اجراهای شگفتی که از آنها دیده ام... Henry IV Part I (UK, BBC2, 2012) directed by Richard Eyre with Jeremy Irons as Henry IV. There is a film version of Henry IV Part II (TV, UK, 1979) with Anthony Quayle as Falstaff
Entertaining with perhaps a touch of sentimentality (didn't bother me).