Rodolfo Diniz Diniz itibaren Podrezenka, Saratovskaya oblast', Rusya, 412210
jane eyre değil, ama o armistead maupin kitaplarını sevdiyseniz, michael "fare" tolliver'ı 55 yaşındaki bir gardiyan olarak bulan bu bir yuh. hikaye gerçekten spazmodik olarak istediğiniz gibi hareket etmiyor, ama birkaç öncesi ve sonrası travestileri vardır ve çok rahat, terlik tv izlemek gibi!
İlk olarak, yazarları ve editörleri bunu bu kadar hızlı ve iyi bir amaç için bir araya getirmeleri için takdir etmeliyim. Kitabın, depremin dünyadaki insanları nasıl etkilediğini açıklamakta oldukça iyi olduğunu ve bazı hikayelerin çok güçlü olduğunu düşünürken, birkaç önemli zayıflığın da olduğunu düşündüm. Kitap, 1) depremden doğrudan etkilenen insanlardan daha fazla hikaye veya en azından bazı yazarların deprem / fukushima bölgesinden ne kadar uzakta olduklarını 2) daha fazla hikayeyle güçlendirebilirdi) gönderimlerin zamanı geldiğinde hâlâ gelişiyordu. Deprem kesinlikle korkutucu olsa da, birçok yönden nükleer tesisteki gelişmekte olan olaylar olarak ve 3'te Japon halkından daha fazla hikaye de dahil olmak üzere 3 ve içinde belirlenen lojistik zorluklar olarak hikayenin başlangıcıydı. Çoğu gurbetçi Tokyo'da yaşıyor ve çevresindeki Japonlardan oldukça farklı yaşıyor. Birkaç istisna dışında veya yan karakterler olarak, Japonlar kayda değerdi. Bu kitabı okurken, hesapların çoğu depremden ve nükleer santrallerden oldukça iyi bir mesafedeydi. Yurtdışından ve güney Japonya'dan çok az tepki vinyetine sahip olmanın ne kadar güzel olduğunu anlıyorum, ancak özellikle depremden daha güçlü etkilenen alanlardan gelen seslerin olmaması nedeniyle çok fazla vardı. Ayrıca, bazı inklüzyonlar oldukça aşağılayıcıydı. Nagoya'dan bir yazarın sakinleşmesi ve toplanması ve sansasyonel ve sınırda etik olmayan olması için yabancı basını yutması iyi olsa da (bu özel yazarın şu anda rezil olan TEPCO ve Japon Hükümeti'ne atıfta bulunduğu göz önüne alındığında, bu belki de şaşırtıcı değildir. Japon basınından büyük ölçüde satın alınandan çok daha yakın olduğu ortaya çıktı), çocuklarınızla Tokyo'nun kuzeyinde bir mesafe olmak, hükümet hemen hemen her gün fabrikada patlamalar ve yangınlar duymak oldukça başka bir şeydi. bitkiyi deniz suyuyla doldurmak ve helikopterlerden su damlatmak gibi açıkça çaresizlik taktiklerini kullanmak. Ailemi Nagoya'ya tahliye ettiğimde, Nagoya hiçbir şey olmamış gibi aydınlandı ve televizyonları oyun şovları oynuyordu, geldiğimiz yerden oldukça farklı bir dünya. Bir Londralı için durumun üstesinden gelen medya hakkında konuşmak oldukça kolay olsa da, Fransızların, Almanların ve İngilizlerin hepsinin insanlarına ayrılmalarını söylemek başka bir şeydi. Artçı sarsıntılardan sürekli olarak etkilenmek başka bir şeydi (VA depreminin büyüklüğünde ~ 100 deprem yaşadık veya birçok durumda, ilk 5 günde çok daha büyüktü) ve çocuklarınıza uyuyormuş gibi yapmalarını söylemek zorundayız apartmanınız sallanmayı asla durdurmaz. Ve gaz, pil, mum, el feneri, ekmek, süt, pirinç, şişelenmiş su, çocuk bezi, tuvalet kağıdı bulamadığınız ve ne zaman görüneceklerinden emin olamadığınız bir kasabada yaşamak başka bir şeydi . Sonunda, hikayeler çok fazla ıskalama ile vuruldu veya özlendi. Birisinin deprem / tsunami / nükleer durumun sözlü hikayesini yaptığını görmek isterim, çünkü hikayeler orada. Haruki Murakami'nin Sarin saldırılarını incelemesi veya Studs Terkel tipi bir yaklaşım gibi bir şey. Bu kitap ne kadar çabuk ortaya çıktığı konusunda etkileyici olsa da, aynı hızın anlatılan hikayeler açısından yeterli seçeneğe sahip olmadıkları anlamına geliyordu, bu da bu kitabın acı çektiği yer.
Dört yıldız, beş değil, çünkü şarkıyı bilmeyen çocuklar için biraz korkutucu buldum
4/7/14 Tekrar okuyun. “Bir adam sadece sızlanmak ve sürünmek istemediğinde bir erkek olmaya başlar ve hayatını düzenleyen gizli adaleti aramaya başlar. Ve zihnini bu düzenleyici faktöre uyarlar, başkalarını durumunun nedeni olarak suçlamayı bırakır ve kendini güçlü ve asil düşüncelerle oluşturur; koşullara karşı durmayı bırakıyor, ancak onları daha hızlı ilerlemesine yardımcı olarak ve kendi içindeki gizli güç ve olasılıkların bir aracı olarak kullanmaya başlıyor. ”
This book is a fun, fast read from the young adult section. I enjoyed the whole series as a fun adventure that is clean, engaging, and clever.
Oh my this book is amazing. I never knew a book could make me cry so much. It was like my heart was ripped out every time something bad would happen.
Absolutely stupendous! Austin Clarke and I have been friends for over thirty years and corresponded throughout the writing of the novel. I just recently visited his hometown of Barbados and the setting of the novel. Mary-Mathilda tells of murder both personal and political; hers is the murder of children; slavery and the murder of the middle passage; of African children; of past memories and dreams deferred; of ghosts and visions of a post-colonial Barbados/West Indies. A story of loyalties and betrayals. The language of the novel is both poetic and prosaic. A winner of the Canadian Giller Prize for Literature and the Commonwealth Prize for Literature.