Marie Gaillard Gaillard itibaren Shera 33300, Nepal
Perilerden nefret ediyorum Eğer bir kitap "Peri" kelimesini içeriyorsa, tarifinde okumaya istekli olmayacağım eğilimindedir. Tanrı, hecelenen "Faerie" veya "Fae" yi yasaklar. Bu sadece bana iddialı REEKS ve onunla hiçbir şey yapmak istemiyorum. Neden böyle hissediyorum? Pek çoğu, muhtemelen “tarih” olarak rol oynama olaylarına beni götürecek belli bir genç erkekle çıkma günlerine haber veren birçok neden var (evet, kim olduğunuzu biliyorsunuz, bu blogu okudunuz ve ben tamamen seni suçluyorum :)). Ama aslında bu konuyla ilgili acımasız kitapların sayısı yüzünden. Gereksiz ya da temelde Tolkein FanFic olmayan bir kitap bulmak neredeyse imkansız görünüyor. Ancak Stardust, Neil Gaiman tarafından yazılmıştır. Neil Gaiman, Sandman ve Ölüm'ü yazdı. Neil Gaiman: Ergenliğimi şok edici biçimde doğru ve hayali şekillerde özetleyen. Oh, Sandman'ım ve ben kardeşim olmamız gerektiğini bilseydik, birçok şey daha kolay olurdu! Neil Gaiman bir dahidir. Stardust bana her konuda yanıldığını kanıtladı. Gaiman bir peri masalı yazdı; yüksek bahisli ve yüce ahlaki dersleri olan gerçek bir eski moda masal. Bu Faeries, Cüceler, gizemli ebeveynlik, cadılar ve küfürler ile bir masal. Ve her anını sevdim. Stardust'da ustalıkla hazırlanmış veya güzel bir şekilde ifade edilmeyen tek bir geçiş yoktur. Asla en iyisi değil, bu hikaye için seçilen dil havayı ve sesi mükemmel uyuyor. Top klasikleri tarzında yazılmış bir hikaye gerçekten almak için birkaç deneme aldı. Benden daha zeki hissettim ve çok çalışıyordum. Basit bir hikayeye söylenip sözlerin üzerime akmasına izin verdiğimde ve masal kalbimin etrafında dolandığında, bundan zevk aldım. Sadece hikaye değil, okuma deneyiminden de zevk aldım. Stardust yetişkin bir masal. Bildiğiniz gibi sürekli beynimi zorlayan ve teşvik eden gerçek yetişkin kitaplarının peşindeyim. Bir tavşanı şapkadan çıkarmak ve onu YA'nın yanına kesmek için gerekli detayları gözden geçiren bir sürpriz büküm veya bir kitap diyerek sona eren bir kitaptan daha azını sevmem. Stardust bunların hiçbirini yapmıyor. Kitapta seks olsa da, ne ırksal ne de uygunsuz, hikaye için esastır ve Gaiman, sadece PG'yi saklamak için hikayesinin bütünlüğünü feda etmez. Birkaç yıl önce Stardust, zevk aldığım sırada kitap kadar iyi olmayan bir filme dönüştü. Neden olduklarından emin olmasam da, bir çok şeyi değiştirdiler; kitap olduğu gibi çok heyecan verici ve güzel. Filmi izleseniz bile, Stardust'ı şiddetle tavsiye ederim. Hikayeler, filmden zevk alırsanız bundan hoşlanacağınız kadar aynıdır, ancak yeterince farklı, bir yeniden anlatım gibi hissetmez. Gaiman, bir kez daha beni beklentilerimin dışında bıraktı ve sık sık yanıldığımı kanıtladı. Stardust harika bir hikaye ve güzel bir edebiyat eseridir. Eğer öykülere, yazılara, perilere veya aşka ilgi duyuyorsanız ya da ... eğer nabzınız varsa, bu kitabı denemelisiniz.
"Yanıcı Etekteki Kız" a çok benzeyen - çağdaş bir dünyada geçen kısa öyküler ama dünyanın nasıl işlediğine dair garip fantastik bükülmelerle. Asıl fark, bunun daha iyi yazılmış, daha ilginç ve İsrailli bir ahbap tarafından yazılmış olması, yani her şey Tel Aviv'de gerçekleşiyor. Tuvalet tankının üstüne atmak için harika bir kitap.
Bu, tarihteki en parlak zihinlerin bazıları için harika bir giriş.
Beklediğimden tam olarak emin değilim - bu, ebeveynlik konusundaki kitapları nedeniyle bildiğim bir yazar tarafından Kindle'im için ücretsiz bir yükleme oldu. Tüm ebeveynlik teknikleri ile aynı fikirdeyim, ama her zaman onun yazı stilini sevdim. Bu kitap, Hıristiyan evlilik konusunda olduğu gibi oldukça farklı. Birkaç anatomik diyagram dahil olmak üzere, bu konuyla ilgili kitapların çoğundan daha açıktır. Yerlerde oldukça göz açma.
** spoiler uyarısı ** Paul'un hayatı hakkında inanılır bir hikaye olduğu için bu kitabı beğendim. Çok şüpheli bir hikayeydi ve Erik ve arkadaşının başı dertte olduğunda sonunu gerçekten çok sevdim. Çok şaşırtıcı bir kitaptı, örneğin Luis anevrizma için öldüğünde. Kitap futbol oyunları sırasında biraz sıkıcı oldu ama her şeyden önce iyi bir kitaptı!
Bu kitap komikti. Bu kitabı hatırlamıyorum, tek bildiğim bunu bir kitap siparişinden aldığım ve hızlı bir okuma olduğu için okudum. O zaman hoşuma gitti ama okuduğum birçok kitapta olduğu gibi unutulmaz değildi, bu yüzden arsayı çok iyi hatırlamıyorum.
Bu kitap benim en sevdiğim Dave Barry kitabı olabilir. Çok komik! Genellikle bunu okuduğumda gülmeyi durduramıyorum ve yüksek sesle gülmeden birkaç cümleden daha fazlasına gitmek zor. Dave'in ultra alaycı / hiperbolik evlilik, seks, çocuk yetiştirme, egzersiz ve iş alması. Tabii, 80'lerin ortalarında yazılmıştır, bu nedenle bazı referanslar güncel değildir, ancak çok komik olması önemli değildir. Bunu iyi bir kahkaha veya 5.000'i arayan herkese tavsiye ederim.
hümanistik tonlarla temel post-apok.
Hiroşima'nın bombalanmasından etkilenen insanların yaşamlarına bir bakış.
3 bölümlük dizide ikincisi, bunun için kurulum ilk romandan daha fazla zaman aldı. Ama bu Salander hakkında çok şey anlatıyor. Üç kişinin öldürülmesindeki tek şüpheli o. Saklanıyor. Hem o hem de Blomkvist, özgür olması için kimin gerçekten yaptığını bulmalı. Birlikte çalışmıyorlar, ama ikisi de hepsini hallediyor. Sonu çok ani olsa da: Blomkvist, Salander'ı hayatta buluyor - becerisinde bir kurşun var ve kendini sığ bir mezardan çıkardı. Son. Kötü adamlar gerçekten öldü mü? Salander ikna edici çünkü küçük ama güçlü ve çok kötü adamlardan intikam alıyor.
Kitap sevimli ve eğlenceli noktalar ama dışarı sürüklenen wayyyy. 200 sayfa yeterli olurdu. piliç yakmak hiç 500 sayfa olması gerekmez!
fena değil ... hikayeler yazmama yardım ediyor ..
Goodreads hediye kazandı. Yakında gözden geçirin
Bu, öğrencilerin sevilen ve tanınmış bir başkanın hikayesini öğrenmeleri için mükemmel bir kitap. Kendi çalışmalarımda Abraham Lincoln hakkında çok şey öğrendikten sonra bile, bu kitaptan hala çok şey öğrenebildim. Bunu iç savaşta bir birim sırasında ya da Amerika Birleşik Devletleri'nin çeşitli başkanlarında bir birim sırasında kullanacağım. Bunu sadece mükemmel bir kaynak değil, aynı zamanda okumak için iyi bir kitap olarak görüyorum.
Somehow, this collection of stories was a let-down. I'm not precisely sure what I'd expected, but I am sure this wasn't it. Willst thou leave me so unsatisfied, Rick Moody?
AAaaahhhhh!!!! I'm really enjoying this story. I don't necessarily agree with the authors viewpoint of how the "end of the world" will play out... but it sure does make you think. I can't wait to read the last book!
This is a multi-layered, contemporary romantic tragedy, but don't let the "Bitter Sweet" tag scare you. It has an HEA/HFN ending. (and a sequel on the horizon!) One Reviewer said: "Wade Kelly has set a new benchmark for the writing of emotions." So be warned. It just might tear your heart out and make you scream at the pages! you can go to Dreamspinner press and read and excerpt: Prologue: September 25, 2010 I NEVER thought life could fuck me in the ass this hard. What a shitty week! I never expected to feel so much pain. Not at the age of twenty-one. I wanted to shove my fist through the wall… I was frozen to the spot as every muscle went limp… … when I heard the words “he’s dead,” but as I clenched my fists I discovered all my strength was draining right out of my fingers. … and the strength drained out of me. I couldn’t breathe. I couldn’t breathe. The glass of water I was holding slipped from my fingers seconds before I hurled all over my mother’s pink carpet. Harsh reality seized all logical thinking, pushing my mind beyond its capacity to grasp the truth. I sank to my knees and stared at the wooden floorboards, wondering why the fuck there was a small piece of blue shag carpet still sticking out from the shoe molding. My dad tore that carpet out years ago when he refinished the hardwood. Nothing made sense. My hands shook— my hands never shake—and I tried in vain to block the images flashing before my eyes: images of Jamie. My hands shook as I swatted the images in front of my face… I know Darian must have been feeling the same horror and disbelief I was. … trying desperately to rid my mind of what I saw before me: images of Jamie, dead. Somehow, I know Matt shared what I was feeling right then. It had to be. It had to be. Of course, I didn’t know about Darian then. I’d never met Matt before, not before the viewing. It’s so fucking odd, sitting in Jamie’s room. The air’s stale, and the bed’s made up like a hotel suite. Darian should be here with me, but he lacks the balls. I don’t blame him. His pain is worse than mine, in so many ways. I feel like he knew a different person than I did, and in a sense that was true. Darian knew a side of Jamie I will never know. I can’t bear being away from Matt, but I can’t face Jamie’s empty room. I have to trust Matt knows what he’s doing by going in there. I have to trust he’ll find the answers we’re all looking for. EVERYONE stared at me before the funeral. Whether they were conscious of the fact or not, their eyes darted in my direction with a certain loathing. As if I’d known he was going to do this and I had the power to stop him. How could I know? I’d known him my entire life, but I never knew Jamie was contemplating suicide. The wake, if you call it that, was at my mom’s after the “mourners” visited the gravesite. Everyone sat around gossiping about how shocking it was to hear the news. They whispered things like, “How could Jimmy Miller possibly have been so depressed? He was such a nice boy. He was such a pleasant boy. It must have been the strange friends he had. It must have been the music he listened to. It must have been the pressure he was under to succeed where his father failed in life.” It must have been blah, blah, blah…. No one really knew the answer. Not even me.....