Mari Vosloo Vosloo itibaren Ömerli Köyü, 16860 Ömerli Köyü/İznik/Bursa, Türkiye
hank williams'ın gözünden bir bölüm yazılır. Bir sürü ranting ve biraz sevimsiz biraz argo. Ben dave hickey ile tekmeleyeceğim. İçindeyim.
Bu kitapta şöyle diyor: “Dinliyordu. Duyabildiğin tek şey, bir yerden şehir merkezine giren bir Martinshorn'du. Ve bir şey daha. Yaklaşıyordu. yerde bir şey vardı, bir demet mavi, çok iyi bildiği bir yüz, yarısı kan havuzuna döndü, ağzı açık, çenesi asfalta bastırdı, çekiç sapı bir fanal gibi yapıştı yukarı doğru - sanki biri tam bir sanat eserinin şiddetli ortalarına çarpmış gibi. Bilgisayar biraz daha uzundu… hasarsız. ” Ne yazık ki bu kitapla gerçekten bir bağ kuramadım. Başlangıç heyecan vericidir. Ne yazık ki, katilin kim olduğunu kitabın ilk üçte birinde öğrenebilirsiniz. Ve bir şekilde okumak oldukça zorlaşıyor. Ancak beklentilerin aksine, hikaye devam ediyor ve merak uyandırılıyor. Çünkü bazı gelişmeler göründükleri gibi değil. Sonuç: Aralarında çok güzel bir kitap ama kaide beni vurmadı.
Bu kitaptan ne bekleyeceğimi bilmiyordum, çünkü okuduğum diğer tüm kitaplar çocuk kurguları, ama bu harika bir kitaptı! Kitabın her dakikasından keyif aldım! Bu kitabın çoğunun hoşuna gidecek bir kitap olduğunu düşünürüm!
Kitabı kitabı okumadan önce gördüm ve kitabın film versiyonuna benzemediğini söyleyenlere kulak verdim. Bu doğru olsa da, çok benzer. Birisi bunu bir filme dönüştürmeye karar verdiğinde sanki kitapta çok fazla karakter olduğunu fark ettiler ve izlemeyi kolaylaştırmak için onları daralttılar. Kitapta hikaye yok, sadece Jon'un araştırmasında gezinti. Yani, içeriğin kendisine. Keçiler ve duvarlarda yürüyüş ile ilgili genel komplo teorilerini seviyorum. İşkence ile ilgili bazı şeyleri ve özellikle bazı fotoğrafların ve şeylerin neden ortaya çıktığı hakkındaki düşünceleri okumak zordur. Kitap gülünç olmaktan gerçekten çok hızlı bir şekilde sapma gibi görünüyor ve bazen okuduğunuz şey hakkında ne hissetmek istediğinizi anlamak zor olabilir. Sert vuruşlu paragraflar var ve bazıları sizi insan olarak suçlu hissettiriyor. Ama sonra neredeyse yüksek sesle kahkaha atılan anlar var ve bu da okumaya devam etmek için sizi rahatlatacak. Bunu başarmak kolay değildi, ama yazı iyi ve içerik güçlüydü. Filmi tekrar izlemek zorunda kalabilirim. Herhangi bir mazeret.
Altmışlı yıllarda NYC halk sahnesi hakkında öğrenme gerçekten zevk!
Bu yazı tarzının neden benim için çalıştığını bilmiyorum. Başlangıçta öyle değil. 20-30 sayfa için, basitlikten, tekrardan, anlatıcı depresif, sarhoş bir hipster olmasından rahatsız oldum. Ve sonra bir noktada dilin ritmi devreye giriyor. Bir sarkaçın öngörülebilirliği ile basit bir ritim, hipnotik. Dışında, arada bir tekrarlanır ve bu anlar ödüllendirici, bazen komik, bazen akıllıca olur. Bu Tao Lin hayranları için bir kitap. İnternet sohbeti ve yazılı mesajlaşma ile iletişim kuran bir nesilden yazılı olarak yapılan bir deneydir. Sessiz ve müstakil bir nesildir ve bu tarz, olabildiğince ağırlaştırıcı olarak, muhtemelen şimdiye kadar olabildiğince daha akıcı nesirlerden daha gerçek bir temsil eder.
Cannot imagine what one human can do to another human... quite gory! :(
My first car was a green gremlin and a character in this book drove a yellow gremlin. If I’d had any doubt about this book by that point (which I didn’t), it would have then been erased. This is a fun read. Recommended for those who enjoy books by Christopher Moore or who need a light read between heavier material.