jose_che

Iron Kissed'de, Mercy fae arkadaşları tarafından fae rezervasyonunda bir katili (kelimenin tam anlamıyla) koklamaya yardımcı olmak için işe alınır. Arkadaş ve eski patron, kendini ilan eden gremlin Zee, daha sonra tutuklandığında, Mercy’in katili arayışı daha çılgın ve tehlikeli hale gelir. Diğer (kurtadam) haberlerde, Mercy Samuel ve Adam hakkında bir karara varır, ama bunu görmek için yaşayacak mı? Bu kitap aklımda bu diziyi çok sevmemin nedenlerinden bazılarını kristalleştirdi. Briggs sezgisel olarak kısıtlamayı anlıyor gibi görünüyor. Kitaplarını doldurmuyor ve her sahneyi çıkarmıyor, sağım son damlasına kadar. Bir yazar olarak, her küçük ayrıntıyı yazarak okuyucunun tam olarak ne istediğinizi görmesini sağlamak caziptir. Briggs bazen her şeyin bireyin hayal gücüne bırakılmasının daha iyi olduğunu anlar ve bu nedenle çok önemli durumlarda hafif bir el kullanır. Bu, kitapların yumuşak ve açıklamasız olduğu anlamına gelmez; bunun yerine, okuyucuların zihninde çalışacak bir temel vardır, böylece tüm yabancı detayları sağlayabilirler. Bu iki nedenden dolayı etkilidir: 1), okuyucu hayal gücünü ve tercihi uygularken hikayeyi kendiliğinden daha iyi hale getirir - bu yüzden kitap her zaman filmden daha iyidir. 2) okuyucu olarak beklemeniz gereken fazlalık senaryoların hepsi orada değil. Sahnenin güzel olabileceğini biliyorum ve birisinin bir şeyi böyle ayrıntılı olarak nasıl tanımladığını sevebilirsiniz, ancak sürekli bunu yaptıkları zaman yaşlanır. Anne Rice veya Laurell K. Hamilton'u kaç kez okuduğumu ve gözlerimi yuvarladığımı ya da “şimdiye kadar noktaya geldim!” Dediğimi söyleyemem. 300-400 sayfalık bir kitap genellikle 600-700 sayfaya doldurulur. Briggs bunu yapmaz. Sonuç olarak kitaplar uçar ve sizi sürekli meşgul eder ve bir sonrakine aç kalırsınız. Her şey çok parlak görünüyor ve her şey gerekli. Şimdi, bu kitabı neredeyse benim için 4'e düşüren bir şey, birkaç Scooby Doo sahnesi oldu. Bir kötü adam bağırsaklarını iyi adama döktüğünde beni deli ediyor, böylece merak ettiğiniz tüm gevşek ipleri bağlıyor; b) Bir karakterle diğeriyle sohbet eden bir karakter tüm kitabı özetlediğinde, esasen özetleyerek ve böylece gevşek dizeleri bağladığında nefret ediyorum. Bunlar genellikle bana tembel görünüyor. Ancak bunun hikayeyi 4'e geri döndürmemesinin nedeni, Briggs'in bunu yaptığı her iki durumda da, aslında onu çalıştıran ve hikaye bağlamında anlamlı hale getiren ve genişleyen bir neden olmasıydı. okuyucuların karakterleri, başka bir şey daha az göstereceği ve beceriksiz göründüğü şekilde çalışan bir şekilde anlamaları. Sonunda normalde beni deli eden bir şeyden etkilendim. (Bu konuda daha fazla bilgi, ancak spoilery alır, bu yüzden blogda olacak)

2020-01-25 02:20