Yeşil cuhalı cok cekmeceli yazı masalarını, deniz fenerlerini, Ming mavisi ejderhalı cay fincanlarını, gunluk yazmayı, atlasları, seyahatnameleri, Stuff rakish Blue’yu, sarı rengi, butun alfabelerdeki harfleri, Sabite Tur Gulerman’ı, şahmeranlı camaltı resimlerini, adaları, defter kaplamayı, ikonaları, kirpiyi, Maria Calas’yı, kurşun kalemleri, yedi kapılı bir yıldız gozlemevi yaptırıp pembeden başka renk kulanmayı yasaklayan mihrace Jai Singh’ın bir turlu gidemediğim harikalar diyarı Jaipur şehrini, başkalarınca tutulmuş not defterlerini, Dino Buzati’nin Tatar Colu’nu, sesiz sedasız hayatımızdan cekilmiş Remington daktiloları, idare lambalarını, Polonya mızıkalarını, murekep şişesi biriktirmeyi, huş ağacını, Gioto, Fikret Muala, Francis Bacon, Hoper, Neş’e Erdok ve halk resamı Zileli Emin’i, yandan carklı nehir gemilerini, Misisipi’nin caz muziklerini, tren istasyonlarında unutulmuş buharlı lokomotifleri, Tarkovski, Felini, Pasolini, Kieslowski ve Omer Kavur’u, Gogol’un katip Akakiy Akakiyevic ile Anayurt Oteli’nin Zebercet’ini ve gazetelerdeki cinayet haberlerini kesip saklamayı cok seviyordum.