Aşkın Gözyaşları Şems - Kalem Arkası: Murat Göğebakan (D: 09.10.1968 - Ö: 31.07.2014) (Kapak değişebilir) e-kitap
Aşkın Gözyaşları Şems - Kalem Arkası: Murat Göğebakan (D: 09.10.1968 - Ö: 31.07.2014) (Kapak değişebilir) PDF ve diğer formatlarda e-Kitap
Edebiyatımızda ilklerin kitabı özelliği taşıyan Aşkın Gözyaşları kitaplarının da satır aralarında olmayan, kalpten kaleme gelip de kağıda dökülmeyen yaşanılanların yazıldığı ilk kalem arkası kitap da Aşkın Gözyaşları Şems kitabına nasip oldu. Yazılmadan önce, yayınlanırken ve yayınlandıktan sonra nelerin yaşandığını kitabı okudukça hayatlarına dokunan Şems aşıkları ile paylaşmak istedik. Haddizatında hepimizin hayatında, yaşarken göz önünde olan kadar belki de daha çok, daha derin göz arkasında, gerilerde kalan birçok iz bırakan olay yok mudur? Aşkın Gözyaşları'nı her okuyanın, etkisinde kalanın, onun dokunuşlarını hissedenin, Şems'te kendini bulurken hissedip de söyleyemediklerine Şems tercüman olurken yazan kalemin de yaşadıkları vardı. Aşkın Gözyaşları Şems'i okuyup da bazen hayıflanarak bazen hayret makamında durarak sormak isteyip de soramadığınız, zihninizin veya yüreğinizin bir kenarına bıraktığınız soruların cevaplarını da bulacaksınız. Kah Murat Göğebakan olacak, kah Sinan Yağmur olacak konuşulanların, yazılanların hayatınızdan kesitler olduğunu görerek içinize ayna tutacaksınız Daha az göster
: Sinan Yağmur
Kitap eleştirileri
Aşkın Gözyaşları Şems - Kalem Arkası: Murat Göğebakan (D: 09.10.1968 - Ö: 31.07.2014) (Kapak değişebilir)
coolland
Berfay, France
Robert Coover is impressive. Let’s start there. It’s not just his writing (which is good; not the best, but definitely good) and it’s not just his structural daring (which, judging by much of contemporary literature, is still ahead of its time, despite the fact that he’s been structurally daring for over thirty years now). No, what’s most impressive about Coover is his imagination. It’s the way he imagines a scene. The writing of it, that’s just how he brings the scene into his reader’s head. Good writers do that. They all do it differently, of course, but they all do it. What is impressive about Coover is that he imagines the scene at all. There are a lot of fucked up people out there. These people aren’t fucked up in the sense of having sex with dead bodies, but fucked up in the sense that, when asked to imagine the prospect of having sex with dead bodies, they are willing to be sympathetic towards the idea. “You understand of course…that I am not, in the strictest sense, a traditionalist. … On the other hand, I do not join hands with those who find inherent in tradition some malignant evil. … I am personally convinced…there is a middle road. … It spite of that, however, some things still make me puke! … Now get rid of that fucking corpse!” (“Seven Exemplary Fictions” 91). It takes a special kind of imagination, however, to create the idea in the first place. In Pricksongs & Descants, Coover has proven his ability to imagine such scenes almost at will. In “The Poker,” Coover introduces his reader to an abandoned island estate that may or may not be magically haunted. In “Morris in Chains,” Coover addresses the conflict between techno-influenced humanity and nature-influenced humanity through the former’s press release regarding the capture of a Pan-like shepherd named Morris. In “The Gingerbread House,” the tale of Hansel and Gretel becomes 42 dreadful and beautiful and numbered paragraphs. To continue the list is to continue the table of contents of Pricksongs & Descants, but within each item in that list, it would be possible to find some scene, some metaphor, some sentence, that only fucked up people could possibly enjoy. What hope there is in that!
2022-10-29 03:58