Bir hikâyenin bitişi bir diğerinin başlangıcıdır. İnsanlar ölür. Kadim usüler gelip geçer. Yeni cemiyetler doğar. “Dünyanın sonu geldi,” genelde bir yalandır çünkü gezegen olduğu yerde durur. Ama bu kez, dünyanın sonu böyle gelecek. Nihai olarak.İşte size bir ülke. Her ülke gibi sıradan. Ama bu toprak parçası çok kıpırdanıyor ve ona Sükûnet adını vermişler. Sesiz ve acılı bir ironi ülkesi.Son, Sükûnet’in bir şehrinde başlıyor:Yerkürenin en kadim ve göz kamaştıran şehri. Adı Yumenes ve bir zamanlar bir imparatorluğun kalbiydi. Ne yazık ki imparatorluk ilk günlerinin ihtişamını kaybeti. Her imparatorluğun başına geldiği gibi. Ve bu sonda, üç kadın. Kocası tarafından oğlu öldürülen ve kızı kaçırılan bir ane. Esun. Toprağı duyan bir İmparatorluk Orojeni. Syenite. Bir Muhafız’ın eline düşen özel bir kız çocuğu. Damaya. Ve belki de yüzyılar sürecek bir deprem. İşte böyle başladı. Dinle. Öğren. Dünya böyle değişti. “Sıradışı ve olağanüstü bir karmaşa.” New York Times