Bir Meczubun Rüyası - Oktan Keleş Bir Meczubun Rüyası - OKTAN KELEŞ   Bir başkalık vardı Kız Kulesi’nde. Boğaz’da, yapılarda, camilerde, yolarda…  Kulağımdan ruhuma hiç duymadığım musıkî nağmeleri simli ibrişimler gibi iniyor adeta bir sır dünyası tâ iliklerimde nakış nakış işleniyordu. Bu sesler nasıl da güzeldi… Göz alıcı, büyüleyici ve içten içe dağılan huzur dolu… Bir enteresanlık vardı bu seslerde, bu İstanbul’da. O kadar gezmiştim, ama bu kadar güzel hâlini hiç görmemiştim.  İlhami Abi hafif bir tebesümle:- İşte şimdi anlamaya başladın. Artık sen de Rabinle tanış, dedi. - Nasıl? Dedim. Rabimle nasıl tanışırım? Böyle bir tanışma mı var?- Evet, dedi. -Her kul ömrünün bir kısmında bir şekilde Yaradan’la tanışmak zorundadır.  Atıldım:- Ama böyle bir şey ilk defa duyuyorum, dedim. Devam eti. -Zaten birçok insan bu yüzden hayatayken “Rableriyle Tanışmadan” bu dünyadan ayrılır. Onlar, Rabin kularına sunduğu tanışma teklifini ya redederler, ya bilmezler, ya duymazlar. Bir şekilde bu tanışmadan, bu lütuftan, iltifatan mahrum kalırlar…      .