Gönül Meselesi - Tuna Kiremitçi “Hayat işte bunlardan ibareti. Küçük bir kızın hasreti, bir kadının uyanışı, onun anesini gömdüğü gece ölümün gözlerine bakıp orada hayatı görmesi. Bunlar dışında hiçbir sır, hiçbir kehanet yoktu. İnsanın kendini bir nehrin akışına cesaretle teslim etmesi vardı. Genç kızlığının odasındaki karyolaya uzandı. O kadar bilinçliydi ki, usulca yaklaşan uykunun ayak seslerini bile duyabiliyordu. Ama uykuya izin vermeden telefonu aldı eline, Ertuğrul’a yolanacak mesajı yazdı: “Şehirden ayrılma, konuşmamız gerekiyor. ” Bir yıkımın, bir kaybın ardından Eskişehir’deki baba evine sığınmıştır Arda. Eşi Ali’yi İstanbul’da bırakmış, onunla, hata hayatla bağını koparmıştır. Bir yıl sonra İstanbul’a, yanında kendisine emanet edilen bir çocukla dönmeye karar verdiğinde nelerle karşılaşacağından habersizdir. Ali farklı bir boyuta geçmiş, hayatında yeni bir sayfa açmıştır. Arda’yı şaşırtan, bu değişimden çok, Ali’nin hayatına giren ‘öteki’nin kimliği olur. Arda mücadele mi edecek yoksa kendi yalnızlığını geçmişten çıkıp gelen bir başka erkekte dindirmeyi mi seçecektir?Tuna Kiremitçi, ‘Gönül Meselesi’ adlı son romanında, “farklı” bir ilişki ağıyla çıkıyor karşımıza. Türbanlı bir genç kız olan Gönül, Gönül’ün sevgilisi Ali, Ali’nin karısı Arda ve Arda’nın çocukluk aşkı Ertuğrul. Böyle biraz garip durduğunun farkındayım, izah edeyim. Ali ile Arda’nın çocukları Emrah yakın zamanda hayata veda eder. Oğlunun ölümü üzerine depresyona giren Arda, Eskişehir’e, anesinin yanına döner. Yani, depresyonun da etkisiyle Ali’yi/evini terk etmiştir, “hayatla bağlantı”sını yeniden kurabilmek için. Kocası Ali ise bu sürede çareyi önce alkolde arar, fakat asıl cevabı dinde bulacaktır. Arda yoken hidayete eren Ali, bu yeni yolda kendisine kılavuzluk edecek kişi olarak Gönül’ü benimsemiştir, desek yanlış olmayacaktır. İstanbul’a daha sakin fakat evliliğine dair sorularla dönen Arda, yanında çocukluk aşkı Ertuğrul’un kızı Dünya’yı da getirmiştir. Dünya farkında olmasa da Arda’nın evlat acısını dindirmektedir. Biraz Dünya’nın yardımıyla da olsa, Ali’deki değişimi fark eden Arda küçük bir hafiyelik sonrasında Gönül gerçeğiyle yüzleşir. Gönül’ü daha yakından tanımak isteyen Arda, hem ona dair, hem de kendi hayatına dair birçok gerçekle yüzleşecektir… Gönül, görüntüsü “muhafazakâr” olsa da özgüveni yüksek, cesur ve yeniliklere açıktır. Jeane d’Arc’ın hayatını merak eder örneğin. Hatâ “Oğuz Atay hayranı”dır. Biraz menfi bir ifade olacak ama, kahramanlarına Oğuz Atay okutan ve başka kahramanına bu duruma dair bir statü unsuru olduğuna dair cümle kurduran romanlara biraz mesafeliyim. Aslına bakacak olursanız, gerçek hayata da birisini Oğuz Atay okuduğu için öven veya benzerlerinden ayıran anlayışa/cümlelere de ters tepki veren biriyim… Hele “türbanlı” bir roman kahramanı Oğuz Atay okuduğu için daha derinlikli görünmüyor ne yazık ki! Şayet “muhafazakâr” dünyanın sembolü olacak bir kahramansa bu, daha farklı unsurlarla zenginleştirmek, derinlik katmak gerekir inancındayım. Zira birçok ‘aydın’ görünen insandan daha önce ve daha çok Oğuz Atay okuyorlardı, üstelik yılardır durum böyle… Yani nispeten dışında olduğunuz bir camiaya mensup bir karakteri, ötekileştirmemek için kulandığınız unsur, biraz daha sağlam olmalı. Tuna Kiremitçi, son romanı ‘Gönül Meselesi’nde “ölümlerin” biçimlendirdiği hayatları anlatırken “türbanlı” kahramanı Gönül’de ne yazık ki bunu yapmış. Arda bir taraftan Ali-Gönül ilişkisini “çözmeye” çalışırken diğer taraftan da “gençlik aşkı”na doğru ilerliyor romanda. “Meselesi” gönül işleri olan bir romanda böyle demir leblebiler, bazen dengeyi bozuyor. Çağlayan Çevik.