Hüseyin Rahmi Gürpinar’in kitaplarini yeniden yayina hazirlamak, bir tarafiyla ciddi denilebilecek bir riski barindirsa da yayinevi olarak bunu göze almanin ilk örnekleri ile yola çikmis bulunuyoruz. Bunu digerleri takip edecektir. Sözün burasinda, galiba, niçin böyle bir yayina gerek duyuldugunu merak edenlere, su gerçegi hatirlatmakta yarar var: 1928 öncesi Türk edebiyatinin örneklerini yeni harflere aktarma isinde baslangiçta istahsiz sonradan da çalakalem bir tutumun sergilendigi artik saklanamayacak bir gerçektir. Sadece edebî eserler degil pek çok eser, bu istahsizlik ve çalakalem tutumdan dolayi birakiniz layik olduklari degeri görmeyi, adeta dumura ugra(til)mistir. Edebiyat sahasi, dumura ugramislar listesi hazirlansa belki ilk sirayi alacak pek çok örnekle doludur. Çalikusu’nun çali’si gitmis geriye kus’u kalmistir denebilir. O güzelim Türkçesinin yeri doldurulamayan Refik Halit’in eserlerinin basina gelenleri saymak, tabiri caizse bir edebiyat savcisinin vicdanina kalmis niteliktedir. Sadelestirme adi altinda birakiniz kelime avciligini, cümle hafriyatçiligina gidilmesini bilemiyoruz neyle izah etmek mümkündür. Daha az göster