Günesin sona kalan kizilligi kayaliklarin ve ilerdeki karli daglarin tepelerini aydinlatiyor ve sanki büyük bir yangin varmis gibi görünüyordu. Heidi bu manzara karsisinda hayrete düsmüstü. Ilk defa böyle bir sey görüyordu. Aniden siçradi ve eliyle tepeleri göstererek “Peter! Peter! Yukariya bak, bütün daglar yaniyor, oradaki karli tepeleri görüyor musun? Karlar da yaniyor. Ooo! Simdi gökyüzü de öyle oldu. Peter kalk, kayaliklara bak, yangin büyük kusun yuvasina dogru gidiyor, köknar agaçlari da yaniyor,” diye haykirdi. Peter küçük kizin bu haline kahkaha ile gülüyordu. “Hayir Heidi! Yangin falan yok, her zaman böyle olur, günes batarken her taraf kipkirmizi olur,” diye cevap verdi. Heidi “Yaa öyle mi! Fakat bu çok güzel bir manzara, simdiye kadar hiç böylesini görmemistim, sanki daglar yaniyormus gibi geldi bana,” dedi. Bu sirada Peter hazirlikla mesguldü. Bir taraftan islikla sürüyü toplamaya çalisiyor, diger taraftan Heidi’ye “Yarin ayni seyler olacak, merak etme, tekrar göreceksin, hem de her gün fakat artik dönmeliyiz, hava kararmaya basladi,” diyordu. Daha fazla göster