İstanbulname - Hasreti Aşk "Ruh-u İstanbul.Ve kafesli, loş ışıklı evler.Fanus fener içinde titreyen alev.Gölgeler gibi dolanan hayaler ah hayaler! Odanın içinde, ruh-u yar gelir gider.Sesizliğin kal'iyle, en yalıncak haliyle,Bülbül nutku tutulmuş, gözü göremez gülü.Gülden damlalar gibi bir hoş rayiha eser. Cins-i latif peyk misal efendisin bendedir!Bir bardak bir çift kelam,Çay ve sohbet demdedir.Işığıyla loş evler, sohbetiyle hoş evler. Mâh nurunda dinlenen yıldız misal sevenler.Mahmur bakış hevesiz, bir aşk ki cism u tensiz!Ayışığı kemalde, bakış nişana bedel.Tek bir oda ışıldar, sairleri uyurmuş. Şairlerin kalbine sır olanlar görünmüş.Hameyi tutar sükun, yazdırır ha yazdırır.Loş ışıklı evlerin kandili yüreklerdir;Usul usül bezerler İstanbul'un leylini." Bu gece elektrikler yok, ama emektar fanus sağolsun, nurlandırıyor da yanmıyor.Gereken aşikar, teferuat sır sayesinde, ve uyku cazib.