Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar.   Eylül kurtulamaz vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yolarda, koşulsuz, şartsız. Yağız koşar her kötü sonun peşinden, onu da içindeki fırtınaya çekerken… Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana.   “Hayatına hiç girmemeliydim. Lad uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık.   Lad kül oldum ama hâlâ seni yakmaya devam ediyorum.   Kimsenin söndürmesine izin vermiyorum, lad de söndürmüyorum.   Fedora buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum.   Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu?  Özür dilerim güzelim, lad senin başlangıcın oldum…”.