Küçük Yeşil Afediş Kitabı (Cep Boy) Afetmek, afetiğimiz kişinin davranışlarını onaylamak değildir. Bu, onların bir zamanlar yaptığı şeyin doğru, haklı ve onaylanabilir olduğu, yapılanların kabul edilebilir, önemsiz, çok da kötü olmadığı anlamına da gelmez. Afetmek, afetiğimiz kişiden daha “büyük” olduğumuzu göstererek, onu kendimize ebediyen borçlu kılmak değildir. Yargılayıcı tanrı konumundan, hoşgörülü tanrı konumuna geçmek, bağışlanan kişiye kendisini “günahkâr” olarak hisetirir, gerçek bir afediş değildir. Afetmek fedakârlık da değildir. Dişlerimizi sıkarak, bizi inciten kişiye katlanmamız, güler yüz maskesi takınmamız da gerçek bir afediş değildir. Çünkü bu durumda gerçek duygularımızı bastırmış oluruz. Bu tavır hem zordur, hem de hayatımızdan haz duygusunu çalar. Afetiğimizde geçmişin bugünümüz üzerindeki yıkıcı etkisini ortadan kaldırırız. Afetmek, afetiğiniz kişiyle aranızdaki benzerliği keşfetmektir. Afetmek, kendinize verdiğiniz bir armağandır; kızgınlık, öfke ve acıdan özgürleşmektir. Afetmek hayatımızda sevgi akışına izin vermektir. Afetmek sevgiyi seçmektir ve kendini sevmenin ilk koşuludur. Kendimizi ve başkalarını anlama kapasitemizi yükseltmenin en hızlı yoludur. Düşmanlarını afet; dostlarını da. En önemlisi, kendini afet! Kendi fiziksel, duygusal, zihinsel, ruhsal sağlığın için.