Kurt Soylum Bu gece digˆer gecelere benzemiyor degˆil mi? Vapur sesleri, s¸ehrin kalabalıgˆı, deryanın sesizligˆi s¸imdi daha çok ürkütüyor seni. Kokusu burnunun ucunda toy eden anenin kıymalı böregˆi kes¸ke dedirtiriyor sana. Kalemi kırılan s¸airler kadar üzgün olabilecegˆini zanetmiyorum ya da mezar tas¸larında isimleri yazılı olma- yanlarla aynı günahı is¸ledigˆin hususundaki muamalı düs¸üncelerinden ötürü beyninin ruhunu endis¸eye mahal verebilecegˆin kanısında da degˆilim. Sen ne bana benziyorsun ne de sana benziyorsun. Zamanı eskitemeyen dünya da sen de ona benzeyeceksin, belki de yazıldıgˆın bir romanda veyahut yürek yakan bir s¸irde can bulacaksın, bulacaksın ama okunmayacaksın. Bir kere dokuzla birin kucagˆına düs¸en iki sıralı sesizligˆin arasında, her soruldugˆunda, demlikler dolusu çayların nezaret etigˆi, birbirlerini ilk defa gören birkaç adam tarafından anılacaksın ama hiç kimse sen oldugˆunu bilmeyecek.