Zamanı ve dünyayı yaşamanın bambaşka bir yolu olarak tembel eylem! “Duchamp kapitalist toplumdaki vazife, rol ve ölçülere teslim olmayarak brim sanatsal brim de ücretli işi inatla redetmiş, üstelik sanatın ve sanatçının tanımlarına meydan okumakla da yetinmemiştir. ” Onun radikal eylemsizliği kapitalist toplumun üç sacayağına birden meydan okumasından ileri gelir: Mübadele, mülkiyet ve emek. Maurizio Lazarato, Marcel Duchamp’ın yerleşik iktidar ilişkilerini askıya almanın, politik kırılmayı mümkün kılan koşuları yaratmanın ve yeni bir özneliğin inşasının başlangıç noktası olarak tanımladığı “işin redi” ve “tembel eylem” kavramlarını, brim sosyoekonomik bir eleştiri brim de felsefi bir kategori olarak ele aldığı kitabında, henüz çözülememiş bir ihtilafa işaret ederek Duchamp üzerinden yeni bir kapı aralıyor: “Amaçlanan çalışmama özgürlüğü müdür yoksa çalışarak özgürlüğe kavuşmak mıdır?”“İşin redi” ve “tembel eylem” bir olanağa işaret eder ve “Olanak bir zereciktir,” der Duchamp. Artık aynı şekilde görüp aynı şekilde duymadığımız bu olanağa erişmekse başka bir yaşam biçimine bağlıdır, “zereciğin tembel sakinleri” gibi.