O ses ki kimi zaman yanıktı. Hak'ın kelimeleri o sesten huşuyla süzüldü, gönülerin derinliklerine. Bir nice titredi çorak gönüler. Berekete kavuşup nurunda yeşerdiler. O ses ki kimi zaman latifti. Letafetle süzüldü. Süzülen o kelimelerde müminleri ferahlatan vat vardı. O ses ki kimi zaman kılıç gibiydi: Keskindi. Coşkuyla çağladı alem-i küfre, tevhidi haykırdı üzerlerine. Tevhidi kuvetlendirdi, bütün gayretiyle. O ses ki kimi zaman yumuşaktı. tatlıydı. Rahmetin enginliğini bu tatlılıkta anlatı. O ses ki sadırları açandı. Sineleri yakandı. O ses ki kalplere tesir edendi. Haşyetin ahenginde derinlere işleyendi. O ses ki kimi zaman pek dokunaklıydı. Peygamberlerin hayatlarını içli bir şekilde anlatı. Kimi zaman müjdeleyici, kimi zaman uyarıcı ayetlerle gönülere aktı. Mevla bu harika sesi hibe eti. O da onunla her milete hitap eti. O bilûri sesi Kur'an yoluna feda eti. O ses, Kur'an'ın sesi oldu. Tilavet bahrinden İslam sahrasına bir güneş gibi doğdu.