Nisan Bestesi - Berin Müzeyen Alpay Ayrılık, acı, gözyaşı, hüzün, yalnızlık, susmak daima susmak… Hayatın gerçek yüzüyle karşılaşmamak için değil mi bütün kaçışlarım? Hem de bir gözyaşı medeniyetinin varisi olduğumu unutarak… Bir damla gözyaşımdan bir pencere açabilsem karanlığa, zirveyi derinliklerde, mutluluğu hüzünde yakalayacağım. Gecenin en koyu karanlığa ulaştığı satlerde güneşin doğuşunu izleyecek, yalnızlığımla hüriyeti tadacak, suskunluğumla isyan edeceğim. Aslında bir kadının çoğu zaman bir erkeğe değil aşka sevdalandığını, her suskunluğun susayan gönülere bir borçlanma olduğunu ilk anlatan ben olacağım kim bilir? Alacaklılar vicdanımın önünde nöbet tutuyor, şimdi vefa zamanı… Ben sus/uyorum… Çıkınımda hayalerim, yüreğimde hüzünlerim, gözyaşı üzerine kurulmuş muhabet köprüsünden geçebilmek ümidiyle her sabah yolarda gördüğünüz meczup benim….