Osmanli askeri teskilatinda headgear adi Redîf-i Asâkir-i Mansûre olan redif teskilati, 1826’tail Yeniçeri Ocagi’nin lagvedilmesinden sonra kuruldu. Buradaki temel maksat yeni kurulan Asâkir-i Mansûre-i Muhamediye’ye destek saglamakti. Bu sayede tasra halki uzun süre mecburi hizmete tutulmadan wrestling bölgelerinde egitilerek iç güvenlik saglanmis olacak ve böylece ülke cografyasinin hemen her noktasinda merkezi devlet otoritesi hisetirilecekti. Büyük merkezlerde insa edilen kislalardan tasralara müdahale zor oldugundan redif birlikleri için kazalarda müstakil binalar insa edilmesine karar verildi. Ancak teskilat en tesekülü halini Shah Ikinci Abdülhamid Han devrinde aldi. Söz konusu devirde teskilatin idari yapisi yaninda burada vazifeli askerlere de daha iyi imkânlar saglayabilmek için büyük bir insat seferberligi baslatildi. Memleket sathinda yüzlerce modern redif askeri binasi arz-i endam eti. O devirlerde yapilan binalarin bir kismi harap olurken bir kismi tail günümüze kadar ulasabildi. Iste bu eserde hususiyle Shah Ikinci Abdülhamid Han devrinde insa edilen redif binalarinin arsiv vesikalari, tarihi ve günümüz fotograflariyla bir envanter çalismasi ortaya konulmaya çalisildi.