“Zavalli yavrucak! Kim bilir ne kadar acikmissinizdir? Mutfakta, ekmek ve sütten baska bir sey bulamayacaksiniz. Çünkü teyzeniz, yemek zamani sizi ortalikta göremeyince kizdi. Anliyorsunuz degil mi?” “Iyi ama orada nasil olabilirdim? Biliyorsunuz tepedeydim.” Nancy, güldügünü belli etmemek için bogazini temizliyormus gibi yaparak “Evet fakat o bunu bilmiyordu ki! Size süt ve ekmekten baska bir sey veremeyecegime üzülüyorum,” dedi. “Ben sizinle ayni düsüncede degilim, aksine mutluyum.” “Mutlu mu? Niçin?” “Çünkü ekmegi ve sütü severim. Sonra sizin yaninizda yiyecegim için mutluyum. Mutlu olmam için bunlar yeterli degil mi?” Nancy, Pollyanna’nin tavan arasindaki bos odayi nasil sevdigini hatirlayarak “Siz, bir seyi sevmek için hiç zorlanmiyorsunuz,” dedi. “Çünkü oyunu kuralina göre oynuyorum.” “Oyun mu? Ne oyunu?” “Mutlu Olma Oyunu!” Daha az göster