Sıfır - Tunç Kılınç Sıfır - Tunç Kılınç Hayatın senin için ayarladığı randevudan habersiz, “Bana bir şey olmaz!” der ve hızla gidersin ya hani dünyanın dikine. Öyle gidiyorum işte!   Neyin peşindeyim, bilmiyorum! “Her nerede değilsem, orada mutlu olacakmışım gibi geliyor” diyen Baudelaire gibi, sıkıştığım yerde bunaldım ve artık olmadığım yeri mi merak ediyorum?   Peponi!   Burada, “hatalarıyla bütünlüğü yakalayabilen bir insan” olduğum duygusu hâkim. Hayatıma dair ne varsa bilindiğini, anlaşıldığımı ve en önemlisi yargılanmadığımı hisediyorum. Bu, kendimle barışık olma halimin en zirve noktası.   Burada Einstein var, Steve Jobs, Benjamin Buton, Andy Warhol var. Yetmez! Ane ve babasına “Sevmek yeter sandınız!” diyen büyüme sancıları içindeki genç var. V for Vendata var, Fight Club var, Süveyda, Erhan, Bilge var. Ancak daha önemlisi sen varsın, ben varım, hepimiz varız. Hâlâ yetmedi mi? O zaman sevgilin var, kardeşin var, anen baban var.   Gören gözlere, duyan kulaklara, dokunan tenlere.   Sıfır!   “Bir ömre birden çok hayat sığar” diyen hepimize.