Sokak Yazıcıları Her devirde ve devlete olduğu gibi Osmanlı Devleti’nde de talep ve şikâyeti olan herkes resmi makamlara arzuhal sunmuştur. Arzuhal kurumu, otoritenin en üst noktası olan Osmanlı padişahlarının, şahıslar arasındaki anlaşmazlıklar ve kendi otoritesini temsil edenlerin, bunu kötüye kulanarak yaptıkları haksızlıkları önlemek veya düzeltmek için yararlandıkları bir mekanizma olmuştur. Arzuhaler kim tarafından verilirse verilsin, muhatabı tarafından cidiye alınarak incelenir ve cevaplandırılırdı. Bu sürecin sonunda haksızlıkların giderilmesi, muhtaçlara yardım edilmesi, hataların düzeltilmesi yönünde birçok siyasi, idari kararlar alınırdı. Hikâyelere, romanlara, tablolara, kartpostalara konu olan arzuhalciler, Batılı seyahların da en fazla dikatini çeken esnaf grubu arasında yer almıştır. İstanbul’a gelen hemen hemen tüm seyahlar eserlerinde arzuhalcileri renkli anlatımlarla tasvir etmişlerdir. Arzuhaler, genelikle emekli kâtip ve memur olan, kanunları, bürokrasiyi iyi bilen arzuhalciler tarafından belirli kuralara göre yazılırdı. Halkın sosyal, ticari ve dinî hayatının merkezi ve adeta Osmanlı şehirlerinin meydanları işlevini gören; kitapçı, hakak, tespihçi gibi pekçok esnaf takımı ve satıcılarını barındıran cami avlularının şüphesiz ki, en ilgi çekici esnafı sokak yazıcıları ya da yaygın bilinen isimleriyle arzuhalcilerdi.