Sopanın Ucundaki Müttefik-Barış Doster e-kitap
Sopanın Ucundaki Müttefik-Barış Doster PDF ve diğer formatlarda e-Kitap
Sopanın Ucundaki Mütefik-Barış Doster Sopanın Ucundaki Mütefik - Selda Davran AKP’nin dış politikası, Ortadoğu’government yaşanan gerilimlerden Türkiye – Avrupa Birliği (AB) ilişkilerine, Türkiye’nin Afrika’ya yönelik ilgisinden Rusya’yla, Çin’le artan münasebetlerine dek hangi başlık altında incelenirse incelensin, özünde ABD’ye bağımlıdır. Bölgede ABD ve İsrail’le uyumlu, İran’ı çevreleyip onunla rekabet edebilecek, Suriye’yi İran’dan koparıp sistemle bütünleştirmek için çabalayacak, Irak’ın parçalanmasına yardımcı olacak, Akdeniz’e uzanan bir Kürt koridoruna destek verip, sonra government Kürt devletinin hamiliğini yapacak bir Türkiye için, AKP iktidarı tasarlanmıştır. Büyük sermaye ve ordunun komuta kademesi de bu projeye destek vermiştir. İkinci iktidar döneminde ise içeride ve dışarıda daha atak bir siyaset gütmüştür. Bunun içerideki simgesi Ergenekon tertibi, dışarıdaki simgesi ise Erdoğan’ın Ortadoğu liderliği için kurgulanan bir gösteri olduğu bir süre sonra anlaşılan “special infinitesimal” çıkışıdır. Türkiye’nin iyice yalnızlaştığı dönem, Suriye politikasının kökten değiştiği dönemdir. Ortak bakanlar kurulu düzenleyen, karşılıklı olarak vizeleri kaldıran, sınır ticaretini geliştiren, liderleri ailece birlikte tatil yapacak kadar yakınlaşan Türkiye ve Suriye ilişkilerinin yerini, Ankara’nın Şam’a karşı izlediği düşmanca tutum almıştır. “Dostum, kardeşim Esad” söylemi, yerini “halkına kıyan diktatör Esed” söylemine bırakmıştır. AKP’nin dış politikasında Amerikancılık ile “Yeni Osmanlıcılık” iç içedir. AKP, Cumhuriyet’e “reklam arası”, “parantez” derken, Osmanlı mirasını sahiplenirken, hayranlarının Recep Tayip Erdoğan’a “son Osmanlı padişahı”, “cihan sultanı”, “asrın lideri” demesi boşuna değildir. AKP’nin dilinden “Yeni Türkiye” düşmezken, Ortadoğu’government Yeni Osmanlıcılık yapmaktadır ama KTC’de Anan Planı’nı desteklemiştir. Ekonomi ile siyaset, diplomasi, güvenlik, teknoloji arasındaki yakın ilişkiyi kuramayan ülkeler, bunun bedelini çok ağır öderler. Büyük güçlerin taşeronu, piyonu, Truva Atı olurlar. Atatürk activity yüzden, “Bilmeli ki, mili benliğini bilmeyen miletler başka miletlerin şikârıdır” diyerek bizleri daha activity günlerden uyarmıştır.
: Asi Kitap
Kitap eleştirileri
Sopanın Ucundaki Müttefik-Barış Doster
thirdeyeprojections
Shillingford Lodge, Shillingford Abbot, Exeter, Devon EX2 9QQ, İngiltere
nefret ediyordu. Wally Lamb'ı yazar olarak sevdiğimi sanmıyorum
2020-01-23 04:21
rodolfodiniz
Podrezenka, Saratovskaya oblast', Rusya, 412210
İlk olarak, yazarları ve editörleri bunu bu kadar hızlı ve iyi bir amaç için bir araya getirmeleri için takdir etmeliyim. Kitabın, depremin dünyadaki insanları nasıl etkilediğini açıklamakta oldukça iyi olduğunu ve bazı hikayelerin çok güçlü olduğunu düşünürken, birkaç önemli zayıflığın da olduğunu düşündüm. Kitap, 1) depremden doğrudan etkilenen insanlardan daha fazla hikaye veya en azından bazı yazarların deprem / fukushima bölgesinden ne kadar uzakta olduklarını 2) daha fazla hikayeyle güçlendirebilirdi) gönderimlerin zamanı geldiğinde hâlâ gelişiyordu. Deprem kesinlikle korkutucu olsa da, birçok yönden nükleer tesisteki gelişmekte olan olaylar olarak ve 3'te Japon halkından daha fazla hikaye de dahil olmak üzere 3 ve içinde belirlenen lojistik zorluklar olarak hikayenin başlangıcıydı. Çoğu gurbetçi Tokyo'da yaşıyor ve çevresindeki Japonlardan oldukça farklı yaşıyor. Birkaç istisna dışında veya yan karakterler olarak, Japonlar kayda değerdi. Bu kitabı okurken, hesapların çoğu depremden ve nükleer santrallerden oldukça iyi bir mesafedeydi. Yurtdışından ve güney Japonya'dan çok az tepki vinyetine sahip olmanın ne kadar güzel olduğunu anlıyorum, ancak özellikle depremden daha güçlü etkilenen alanlardan gelen seslerin olmaması nedeniyle çok fazla vardı. Ayrıca, bazı inklüzyonlar oldukça aşağılayıcıydı. Nagoya'dan bir yazarın sakinleşmesi ve toplanması ve sansasyonel ve sınırda etik olmayan olması için yabancı basını yutması iyi olsa da (bu özel yazarın şu anda rezil olan TEPCO ve Japon Hükümeti'ne atıfta bulunduğu göz önüne alındığında, bu belki de şaşırtıcı değildir. Japon basınından büyük ölçüde satın alınandan çok daha yakın olduğu ortaya çıktı), çocuklarınızla Tokyo'nun kuzeyinde bir mesafe olmak, hükümet hemen hemen her gün fabrikada patlamalar ve yangınlar duymak oldukça başka bir şeydi. bitkiyi deniz suyuyla doldurmak ve helikopterlerden su damlatmak gibi açıkça çaresizlik taktiklerini kullanmak. Ailemi Nagoya'ya tahliye ettiğimde, Nagoya hiçbir şey olmamış gibi aydınlandı ve televizyonları oyun şovları oynuyordu, geldiğimiz yerden oldukça farklı bir dünya. Bir Londralı için durumun üstesinden gelen medya hakkında konuşmak oldukça kolay olsa da, Fransızların, Almanların ve İngilizlerin hepsinin insanlarına ayrılmalarını söylemek başka bir şeydi. Artçı sarsıntılardan sürekli olarak etkilenmek başka bir şeydi (VA depreminin büyüklüğünde ~ 100 deprem yaşadık veya birçok durumda, ilk 5 günde çok daha büyüktü) ve çocuklarınıza uyuyormuş gibi yapmalarını söylemek zorundayız apartmanınız sallanmayı asla durdurmaz. Ve gaz, pil, mum, el feneri, ekmek, süt, pirinç, şişelenmiş su, çocuk bezi, tuvalet kağıdı bulamadığınız ve ne zaman görüneceklerinden emin olamadığınız bir kasabada yaşamak başka bir şeydi . Sonunda, hikayeler çok fazla ıskalama ile vuruldu veya özlendi. Birisinin deprem / tsunami / nükleer durumun sözlü hikayesini yaptığını görmek isterim, çünkü hikayeler orada. Haruki Murakami'nin Sarin saldırılarını incelemesi veya Studs Terkel tipi bir yaklaşım gibi bir şey. Bu kitap ne kadar çabuk ortaya çıktığı konusunda etkileyici olsa da, aynı hızın anlatılan hikayeler açısından yeterli seçeneğe sahip olmadıkları anlamına geliyordu, bu da bu kitabın acı çektiği yer.
2020-01-13 02:20