İslam tarihinin perişanlık dönemlerinde bazı kişi ve odaklar tarafından, -şirk ve cahiliye devrinden kalma alışkanlıklarla- birçok sapkın inanış ve ibadet şekileri değişik kılıklar içinde günümüze kadar sürdürülmüştür. İslam’a bulaştırılan eski dinlerin ibadet biçimlerini sevimli göstermek amacıyla -müslim kitleyi ürkütmemek için- daima mistik tapınma yöntemleri tercih edilmiştir. Nakşibendilikteki egzoterik «rabıta» ve «Khatm-i Khuwacegan» ritüeleri bunun çarpıcı örnekleridir. Ancak bu konuda harcanan olağanüstü çabalara rağmen –alet olarak kulanılan eğitimsiz ve bunalımlı bir zümre dışında- kimse bu akımla pek ilgilenemeyecektir. Çünkü, Türkiye’de yaşanmakta olan din ve düşünce anarşisi ortamında çözülmüş bulunan toplumun parçalarından her grup, bugün kendi derdiyle meşguldür. Dolayısıyla yalnızca –ruh sağlığından yoksun- bir azınlık ancak bu mistik hareketin propagandalarından etkilenebilir. Kalpleri iman nuruyla aydınlanmış tevhid ehli ise bu akımın gayretleri karşısında Alah’ın yardımıyla savrulmayacak, Alah’ın kitabına ve Rasululah (s.)’ın sünetine bağlı kalarak, zühd ve takva ile rabani duruşunu daima koruyacaktır.