Adorno ile Horkheimer 1956 baharinda üç hafta boyunca bir tartisma yaptilar ve bu tartismayi Komünist Manifesto’nun güncel bir versiyonunu üretme niyetiyle teybe kaydettiler. Iki filozof eserlerinin teori-pratik iliskisi, emek, bos zaman, tahakküm, özgürlük gibi temel temalari üzerine, tutarlilik ve temellendirme kaygisi gözetmeksizin siyasi dozu yüksek serbest dogaçlamalar yapiyorlar. Soguk Savas’in gemi aziya aldigi bir dönemde Elestirel Teori elestirelligini ne ölçüde koruyabilmisti? Siyaseten etkisizligin içsellestirilmesi düsünceye nasil bir etkide bulunur? Teorik mülahazalar düzeyinden reel siyasetin dolambaçlarina “indiklerinde”, yüksek teori kozasindan çiktiklarinda, iki düsünür, dünyanin gidisati hakkinda ne ölçüde anlamli fikirler üretebiliyorlar? Entelektüel bir keyifle, bazen üzüntüyle, yer yer de sinirlenerek okuyacaginiz bu küçük kitap, bu sorular hakkinda ciddi bir düsünmeye vesile oluyor. Daha az göster