Hayata gelmek başka şeydir, o hayatı atandığınız roleri oynayarak sür¬dürmek bambaşka şey. Bazen hayat¬taki edimlerimizin değişik oyuncu¬lar tarafından canlandırıldığı sanısı¬na kapıldığımız olmaz mı? Hata daha da kötüsü, bizim değişik karak¬terleri canlandıran bir oyuncu oldu¬ğumuzun farkına varmamızdır. Öy¬leyse zaman kavramının arada sıra¬da kaymalara uğramasına da şaş¬mamak gerekir. Kaya Ulusay, Zamansız’da tariflediğimiz karmaşanın içinde kı-sılıp kalmış bir insanı anlatıyor. Bitmek üzere olan sigarasını tazelemek için paketi cebinden çıkartı. Gün boyu ardı ardı¬na yaktığı sigaralar boğazını paralamıştı. Hisetiği acıya inat, paketen çıkartığı sigarayı dudaklarının arasına yerleştirdi. Şu garip dünyada ölmek için ne kadar çok seçenek vardı! Yaşamak içinse sınırlar beliydi. Düşünceleri beynine, ağzındaki sigaranın dumanının ciğerlerine yayılışından daha hızlı nüfuz ederken,£ Yaşadıkları hayatın aslında hiçbir nabız belirtisi göstermeden sürüp giti¬ğini farketiklerinde her şey çok geç olacak diye düşündü, £Sistemin içinde, sisteme karşı ama sistemden kopamayan bir zavalıyım ben. Yanlışı gören ama haykıramayan bir kor¬kaktı belki de. (Kitaptan).