Bir Şeftali Bin Şeftali - Samed Behrengi Sahibali beni tarlaya götürdü ve bir köşede, gübrelerin arasında bir delik açıp beni oraya gömdü. Artık karanlık ve gübre kokusu dışında hiçbir şey anlamıyordum. Orada kaç sat kaldığımı hatırlamıyorum. Keskin gübre kokusundan neredeyse boğulacaktım. Nihayet üstümden gübrenin kaldırıldığını hisetim. Sahibali'ydi. Beni çıkardı, bir iki kez eleri arasında ovuşturdu, temizlemek için pantolonuna sürdü. Geldiğimiz yoldan gitik; Pulad'ın evinin damına geldik. Anesiyle kızkardeşi damda tezek yaparken kuru tezekleri duvardan alıp istifleyen komşu kadınla konuşuyorlardı. Sahibali Pulad'ın anesine sordu: Pulad nerde? Pulad keçiyi kıra çıkardı evde yok. Pulad'ı tepede bulduk. Kara keçiyi salıvermiş, otlatıyordu. Kendisini de köpeğiyle birlikte bizi bekliyordu. Pulad ile Sahibali'nin ciltlerinin kabuğumun rengiyle aynı olduğunu farketim birden. İkisi de güneşte o kadar çıplak kalmışlardı ki tenleri bronzlaşmıştı. (Arka Kapak)