Gitiğinizde ardınızdan gelen birisi yoksa, siz zaten çoktan terk edilmişsinizdir. Seninle denizin karşısına oturup sohbet edilemez artık, sen denizleri de kurutursun. Ben küler arasında güler yetiştirmeye çalışmışım aslında. İşte öyle inanmışım sevildiğime. Sen yüreğimin merkezine oturmuş en büyük hayal kırıklığımsın. Kim bana uzaksa ona yakın oldum, ondandır kendime olan bu uzaklığım. Olmadı bu vedalar, sen benim dualarıma da yakışmazsın artık. Biraz yalnızlık iyileştirecek beni. Ama dönme geri yaralarım gitikten sonra senin gelmen haksızlık olur bu şehre. Geçmesi gereken şeyleri geçmişte bırakmayınca geçen giden sadece zaman oluyormuş. Sonra yeni bir sayfa açarım kendime, kuşları ölmüş gökyüzüme kurşun kalemden kuşlar çizerim. Bir sokağın sonuna kadar kahkahalar atıp o sokağı maviye boyayacak yeniden gülüşlerim. Belki mutluluktan uçmam ama en azından ayaklarım yere sağlam basar. Beklemekten vazgeçtim, beklentilerimi boşa çıkaran insanlar yüzünden. Yazı bekliyorum, baharı, papatyaların yeniden yeryüzünü beyaza boyamasını bekliyorum ama seni asla. Ben, beni mutsuz edenleri bile mutlu etmişim, bir kendime yetmemiş içimdeki baharlar. Şimdi yeniden yeşersin gülüşlerim gidişinle.