Geri Dönüşü Yok Geri Dönüşü Yok, 1915 yazında ailesiyle birlikte Bursa’dan Suriye çölerine doğru bir ölüm yolculuğuna çıkarılan on dört yaşındaki Vahram’ın, felaket yılarının hemen ardından kaleme aldığı güncesinin üzerine temeleniyor. Kitap, babasının defterini saklı kaldığı çekmecede onyılar sonra keşfederek gün yüzüne çıkaran yazar Janine Altounian ile dilbilim ve psikanaliz uzmanları Krikor Beledian, Regine Waintrater ve Rene Kaes’in günceyi dilbilimsel, tarihsel ve psikanalitik açıdan ele aldıkları beş makaleyi de bir araya getiriyor. “Bu günce bir tür biotexte’dir, bir yaşam metnidir. [. ] Yaşam metni yaşamın metinle geri gelmesidir, yaşanmış bir hayatın kaleme alınmasına tanık olduğumuz bir otobiyografiden farklıdır bu. Iskalanmış, yeterince anlam düzeyine taşınamamış, başkalarıyla paylaşılamamış, sesizlik ve inkarla çevrelenmiş bu soykırım yaşantısı ruhsalığın ücra bir köşesinde sıkışıp kalmıştır. [. ] Pasaportlara vurulan Geri Dönüşü Yok damgasının soykırımın simgeleşmesi açısından içerdiği olumsuzluğu, yokluğu ve yasağı aşan bu kitabı soykırım üzerine yazılan ve çekmecelerde hapsolmuş tüm metinlerin yaşama geri dönmesi için, özelikle de Türkçede geri dönmesi için bir vesile, umut ve tahüt olarak da düşünmemiz mümkün müdür?”- (Bela Habip, Sunuş) (Vahram Altounian’ın güncesinden)6 sahat sonra Hamam’a vardık. Bide baktık açlıktan çekirge yiyorlar, ölenler ise ölen ölene. Hasılı biz cadırı kurduk ama hayrim (babam) cok fena oldu, kalkamaz oldu. Tekrar “Hayde sefkiyat” dediler. Validem ise: “Hastamız gayet ağır hastadır aman rica iderim bu seferkinde duralım, gelecek sefer gideriz” dedi. Onar ise: “Vay sen cevap veriyon” deyip hayrimin kafasına vurmaya başladılar. Validem ise: “Aman ona vurma bana vur” dedi. Ağır bir hastaya sopa vurursan ne olur. 6 gun sonra, hayrimin vefat etdiyi gun tekrar sefkiyat. Tekrar mayrimi (anemi) dövmeye başladılar da biz iki kardaş ahliyoruz ama ne fayda elimizden bir şey gelmes ki, onar köpek surusu gadar. Mayrime diyorlar ki: “İşte hastan öldü. ”Mayrim cevap verdi: “Öluyu gömelim de öyle gidelim. ”“Yok herkes ne yapiyorsa siz de onu yapın” dediler. Herkezin yaptıhı şudur ki bırakıp gidiyorlar, ertesi gece çakalar parcaliyor. Janine Altounian1934 Paris doğumlu çevirmen ve yazar. 1970’ten başlayarak kırk yıl boyunca Sigmund Freud’un eserlerinin çevirmenliğini yaptı ve yazarın Preses Universitaires de France tarafından yayımlanan toplu eserleri arasıdaki dil birliğini sağlamaktan sorumlu uzman olarak çalıştı. 1915 Ermeni soykırımından sağ kurtulmayı başararak Fransa’ya sığınan bir ailede yetişen Altounian, aynı zamanda kolektif travmanın sağ kalanların dili u¨zerindeki etkisi ve aktarımı u¨zerine çalışıyor. Altounian, insanlığa karşı işlenen suçlar ve soykırımlarla ilgili araştırmalar yapan uluslararası AIRCRIGE birliğinin kurucularındandır.