Hz. Peygamber’in Günlük Hayatı: 2 e-kitap
Hz. Peygamber’in Günlük Hayatı: 2 PDF ve diğer formatlarda e-Kitap
Hz. Peygamber’in Günlük Hayatı: 2 Hane-i sadet, Hz. Peygamber’in Mescid-i Nebevî’nin inşasıyla eş zamanlı olarak eşleri ve kızları için mescid içinde ve çevresinde inşâ etirdiği odalardır. Bu mekânlar hiç şüphesiz Hz. Peygamber’in Medine’deki günlük hayatının merkezinde yer almaktadır. Mescid-i Nebevî’de zamanının büyük çoğunluğunu ashâbına ayıran ve tebliğ faliyetleri ile oldukça yoğun bir gündemi olan Hz. Peygamber’in, evinde bir nebze dahi olsa günlük hayatın yoğunluğunu dışarıda bıraktığı, tabiî ihtiyaçlarını karşılayıp istirahat etiği gözlenmektedir. Diğer yandan Resûlulah’ın tebliğ faliyetleri hâne-i saâdet odalarında da devam etmiş, Hz. Peygamber gerek hanımlarıyla münasebetleri esnasında gerekse misafirlerini ağırlarken söz, fil ve takrirleriyle bu vazifeyi yerine getirmiştir. Hz. Peygamber’in hâne-i saâdeteki günlük hayatını ele alan bu çalışmada, Resûlulah’ın zevcelerine ait odalarda geçtiği açıkça belirtilen rivayetler ile ümehâtü’l-mü’minînden, misafirlerinden yahut onların hücrelerdeki hâlini tasvir eden kadın sahâbîlerden gelen rivayetler esas alınmıştır. Konu, hâne-i saâdet odaları, Resûlulah’ın ev hâli, ibadet hayatı, aile fertleri ve misafirleriyle münasebetleri ana başlıkları altında incelenmiştir.
: İnkılab Yayınları
Kitap eleştirileri
Hz. Peygamber’in Günlük Hayatı: 2
dcabales
Haynes, NE, USA
This felt more like reading a philosophy book than a novel in places, except not as dry. I tend to prefer books that are more plot- and character-heavy than this, but with the philosophical overtones the vague characters and piecemeal story seem to fit. The point of the novel is to illustrate that, in contrast to Nietzsche’s idea of eternal return, that everything reoccurs an infinite number of times, in fact we only lead our lives once and make decisions once, and thus our individual lives are ultimately meaningless. Furthermore, historical periods—even awful ones like the Holocaust—only happen once and thus can’t truly frighten us once we commit them to simply words in a history book. Kundera’s protagonists are designed to illustrate this theory. They are almost sarcastic caricatures, like pawns in the author’s game to make his point: Tomas’s womanizing is as over-the-top as Tereza’s loyalty to him; and Sabina’s constant need to betray everyone is as pointless as Franz’s idealistic loyalty to her. In the end no character has a particularly happy life, except possibly the dog. Meanwhile the events of the story often border on the ridiculous, like Sabina’s nude poses with the bowler hat, and, of course, the tactics of the secret police to root out dissenters. (From what I understand, Kundera, as a political exile, often wrote political commentary into his early works.) Kundera uses the actions of the corrupt Soviet State in Czechoslovakia in particular to illustrate how pointless most of our (humanity’s) efforts really are, and at the same time, Franz’s death scene illustrates that dissent is equally pointless—in the end neither side wins. There are other topics of discussion to be raised, of course, but I'll save them for my book club.
2022-10-29 03:21