Kaburga kemiklerinin her birini seçebiliyordum. Kolları ile bacaklarının eklem yerleri, tıpkı bir ipe atılmış düğümler gibiydi. Her birinin boynunda, demirden bir tasma vardı ve hepsi de, aralarında ritmik bir şıngırtıyla sallanan bir zincirle birbirlerine bağlanmıştı."İngilizceyi üçüncü dili olarak öğrenen Joseph Conrad(1857-1924) bu romanında da hem bilinmeyen Afrika'nın derinliklerine, hem de insanın bilinmeyen yüreğine bir yolculuğa çıkartıyor bizleri. İnsan yüreği "Vahşileri yok edin!" çağrısına uyan Uygar Beyaz İnsanın(!) elleriyle kirletiliyor."... kazara burada bulunan bizler neydik? O sessizliği yönetebilecek miydik, yoksa o mu bizi yönetecekti? O dilsiz - belki de sağır - olan şeyin ne büyük, ne akıl almaz ölçüde büyük olduğunu sezdim. Ne vardı orada ? Oradan biraz fildişi geldiğini görüyordum..."Conrad, Avrupa'nın o sözde uygarlık getiren koloniyal yayılmacılık çağındaki vahşet ve kâr hırsını gözler önüne seriyor bu romanında. Daha az göster