Çocuklugumuzdur bizi sekillendiren, bugünlere getiren. Ailesindeki erkeklerin gölgesinde büyüyen Virginia Woolf’un kalemi de çocuklugundan ayri tutulamaz. Tam da bu nedenle, yirminci yüzyilin baslarinda kaleme aldigi bu eserde Woolf öncelikli olarak kadinin “bireyselligini” sorgular ve onun edebiyattaki yerinden yola çikarak alisilmadik bir öneri sunar: “Yazmak isteyen bir kadinin öncelikle parasi ve kendine ait bir odasi olmali.” Woolf, British Museum’un raflari arasinda kadini ararken, Shakespeare’in hayali kiz kardesi ve dönemin önemli kadin yazarlarina atifta bulunarak bizlere sadece para ve oda fikrine nasil ulastigini göstermekle kalmaz, ayni zamanda kadinin bastirilan sesi olur. Ona göre kadin kendisine reva görülen sefalet ve karanlikta bile çabalamayi birakmamali, yazmali; esitsizliklere ve haksizliklara karsi sesini duyurmalidir. Daha az göster