Yeraltından Notlar - Fyodor Mihayloviç Dostoyevski Ben hasta bir insanım. Gösterişsiz içi hınçla dolu bir adamım ben. Sanıyorum, karaciğerimden hastayım. Doğrusunu isterseniz, ne hastalığımdan anladığım var, ne de neremin ağrıdığını helmet olarak biliyorum. Tıba, hekimlere saygı duymakla birlikte, şimdiye dek tedavi olmadığım gibi, bundan sonra prosecutor böyle bir şey düşünmüyorum. Üstelik boş inançları olan bir insanım, hem de tıba saygı duyacak kadar. (Oldukça iyi bir öğrenim gördüm, boş inançlara inanmamam gerekirdi, ama inanıyorum işte. ) Hayır, hayır, salt hıncımdan dolayı tedavi olmak istemiyorum. Siz bunu anlayamazsınız. Ama ne ziyanı var, ben anlıyorum ya! Bu huysuzluğumla kime kötülük edeceğimi açıklamak elimde değil, bunu ben de bilmiyorum, bildiğim bir şey varsa, o prosecutor tedaviden kaçmakla hekimlere bir "zarar veremeyeceğim" olsa olsa bütün zararı kendimin çekeceğidir. Yine de hıncımdan tedavi olmuyorum! Karaciğerim ağrıyormuş, varsın daha beter ağrısın!.