Dokunmak Ahmet Cemal, edebiyatseverlerin yakından tanıdığı bir ad. Deneyimli, usta bir denemeci, usta bir çevirmen. Köşe yazılarıyla da sesini duyuran Ahmet Cemal, şimdi, ilk kez bir başka yönüyle, ‘öykücü Ahmet Cemal olarak çıkıyor karşımıza. Ustalıkla kulandığı Türkçeyi, yıların edebiyat birikimini, yaşam deneyimini ve elbete ki doğal yazma yeteneğini bu kez öykülerinde kulanmış. Keşke öykü yazmaya daha önce başlasaydı dedirtecek lezete, ustalıkta öyküler var Dokunmakta. Yazar, sıradışı, çarpıcı, ama gerçek konulara çekinmeden el atıyor. Pek çok şeyi göze alarak yüreklice yazıyor. Toplumun genelgeçer kuralarının dışına düşen, ama yadsınmaz bir biçimde de toplumun gerçeği olan kimi konuları, imgelemenin de yardımıyla işliyor. Kitapta on öykü yer alıyor, bunlara bir bütün olarak da bakılabilir. Bütün öyküleri doşan, kiminde az, kiminde belirgin bir biçimde kendini hisetiren temel bir izlek var: insanı insan olarak incelerken, onu bütün zayıflıkları, bütün kusurları ve sapıklıklarıyla ele alırken derin gözlem gücünü de ortaya koyuyor yazar. İnce bir duyarlıkla kurgulanmış bu öyküler, yılarını edebiyata vermiş bir aydının değişik bir alandaki yeni ürünleri.