Tek Kanatlı Bir Kuş - Yaşar Kemal Yaşar Kemal korkunun romanını yazdı. Edebiyatımızın çınarı, büyük usta Yaşar Kemal’in Tek Kanatlı Bir Kuş kitabı, toplumda bulaşıcı bir hastalık gibi yayılan korkunun destansı bir romanı. Halkının neden terk etiği bilinmeyen, gizemli karanlık bir kasaba, bu kasabaya atandığı halde gidemeyen bir posta müdürü, yalnızlığın timsali bir istasyon şefi, “Alamancı” bir genç kadın… Ve bütün fantastikliğine karşın son derece gerçekçi gelen bir dünya… Metafor mu? Alegori mi yoksa? Şaşırtıcı ve çok katmanlı olay akışı, kişilerinin zenginliği ve derinliği, zaman zaman bir röportaj keskinliği kazanan masalsı diliyle tam bir Yaşar Kemal romanı. Tek Kanatlı Bir Kuş’da toplumda bulaşıcı bir hastalık gibi yayılan korkuyu anlatan Yaşar Kemal, kitabın ana teması korku ile ilgili “Ben hep korkudan korktum. Korkudan çok korktum. Roman yazdığım zaman içimde bir korku istemezdim. O yüzden bu kitapta da korkuyu anlatım. Kayseri’de askerlik yaptığım kasabanın üzerinde büyük bir taş vardı ve bütün kasaba bu taşın üzerlerine düşeceğinden korkuyor, taşı üzerilerine düşmesin diye demir zincirlerle bağlıyorlardı. Madem korkuyorsunuz o zaman çekin gidin derdim. Seneler senesi bu korkuyu yazmak istedim” diyor. Romanının başkahramanları olan Posta Müdürü Remzi Bey ve karısı Melek Hanım’ın çileli yolculuğundan ve o dönem için şartları çok daha ağır olan postacılık mesleğinden bahseden Yaşar Kemal, ”O dönemde Anadolu’da postacıdan daha önemli bir kişi yoktu. Özelikle benim için postacı çok önemliydi. O zaman bana mektuplar geliyordu. Bu mektupları benden önce jandarmalar okuyordu. Bazen makale yazar gazeteye göndermek isterdim. Bu makaleler bazen gider, bazen de gitmezdi” diye ekliyor. Yaşar Kemal’in 1960’ların sonunda yazdığı ve şimdi yayımlamaya karar verdiği Tek Kanatlı Bir Kuş romanı, okuru 1960’lı yıların Anadolusu’na götüren tarihi bir belge olmanın yanı sıra büyük ustanın edebiyatında önemli bir dönemi de gözler önüne seriyor. Bu küçümen Yaşar Kemal romanının, büyük usta tarafından onlarca yıl evel yazılıp bugün yayımlanan bir metin olduğunu duymuşsunuzdur. Zaten asıl bu yüzden okunmalı. Öyle, ‘yılar önce bugünü görmüş’ klişesinden söz etmiyorum. Hatâ Usta’nın en iyi kitaplarından biri olmayabilir. Kısacık, belki bir öykü uzunluğunda bir roman bu. Ama Yaşar Kemal’in alametifarikası büyüleyici tasvirleri, diğer destansı kitaplarında karşımıza çıkan anlatım ve dili daha dar bir alanda ve kısa aralıklarla görüyorsunuz. Dağ kenarında kurulmuş bir kasabanın, o dağın tepesindeki kocaman kayanın, o kayanın gölgesinin ve yaratığı korkunun bir kasabayı nasıl ısızlaştırdığının hikâyesi. Korkunun bulaşıcı olduğunun, bir kişinin korkusunun, bütün bir kasabayı nasıl korkuya boğduğunun romanı. Hayran olmamak elde değil. Çağlayan ÇevikBir Paragraf.